Liesbeth leert kinderen liefde voor lezen

Ze was kleuterjuf, ze is nu voorleesheld: Liesbeth van Eik heeft al vier gezinnen de liefde voor kinderboeken bijgebracht. ‘Ik lees niet alleen maar voor,’ zegt Liesbeth. ‘Ik doe ook taalspelletjes en zing liedjes met de kinderen.’

Het project Samenvoorlezen van Vrijwilligerspunt Westfriesland koppelt voorlezers aan gezinnen met kinderen die een taalachterstand hebben. Twintig weken lang gaat de voorlezer een uurtje per week bij het gezin thuis voorlezen. Door samen te gaan lezen, maakt de taalontwikkeling van de kinderen, die vaak Nederlands als tweede taal leren, een grote sprong. Dat merkt Liesbeth van Eik tenminste in de vier gezinnen waar ze heeft voorgelezen. ‘In elk gezin waren meerdere kinderen, die allemaal mee wilden doen met het voorlezen. Gezellig, de kleinste op schoot en de rest ernaast, boek open en daar begint het avontuur.’

Televisie uit, boek open

Liesbeth heeft altijd gewerkt als onderwijzeres bij de kleuters. Daarom weet ze heel goed hoe ze het voorlezen leuk kan maken en de kinderen erbij kan betrekken. ‘Het is handig als je wat regels kunt afspreken met elkaar, maar dat kan natuurlijk niet als je nog maar net bij een gezin over de vloer komt. Pas na een paar weken kun je vragen of de televisie uit mag tijdens het voorlezen. En proberen of de kinderen op de bank kunnen blijven zitten, ook al lukt dat niet altijd.’

Ze weet ook dat vooral de kleintjes maar een korte aandachtsboog hebben. Dan is een uur lang voorlezen te lang. ‘Ik wissel dat af met taalspelletjes. Of we zingen samen liedjes. Daar leer je ook goed Nederlands van.’ Zo weet ze zelfs verlegen kinderen uit hun tent te lokken. ‘Ik las voor bij een gezin waar het jongste niks zei. Ze lachte wel, ze wilde graag naar het voorlezen luisteren maar ze bleef helemaal stil. Ja, als dat kindje dan met een geheugenspelletje na een paar weken toch zomaar wat zegt, vind ik dat prachtig.’

Samen lezen

Tip van Liesbeth voor andere voorlezers: kies plaatjesboeken. ‘Je hebt van die zoekboeken, waar op elke pagina van alles gebeurt. Met kleine kinderen kun je samen kijken of ze de kat op de afbeelding zien, of waar Waldo is. Grotere kinderen verzinnen hele verhalen gebaseerd op de plaatjes.’ Pas ontdekte Liesbeth de zogenaamde Samenlezers. ‘Een van de kinderen die ik nu voorlees, vindt dat geweldig. Om en om lezen we een stukje, de tekst die ik lees staat in het groen en haar zinnen zijn in het blauw. Die boeken halen we in de bibliotheek.’

Want dat hoort ook bij de voorleeslessen van Liesbeth: een bezoekje aan de bieb. ‘De drempel om de bibliotheek te bezoeken kan best hoog zijn. Ik leg aan de ouders en kinderen uit hoe het werkt met boeken uitlenen, zodat mensen daarna zelf boeken kunnen uitzoeken en meenemen. Een app op je telefoon stuurt herinneringen als de boeken moeten worden ingeleverd, handig. De kinderen duiken meestal meteen op de kleurplaten en ze zoeken boeken uit die we al een keer hebben gelezen. We zoeken dan samen naar boeken die net zo leuk zijn, maar die we nog niet kennen. Dat houdt het spannend.’

Diploma

Aan het einde krijgen de kinderen een voorleesdiploma. Daar zijn ze ontzettend trots op. En dan: door naar het volgende gezin. ‘De gezinnen vinden het jammer dat ik vertrek. Vraag maar opnieuw aan bij Samenvoorlezen, zeg ik dan. Misschien kom ik nog een keertje.’