Ik doe es gewoon vrijwillig

Na een jaar volledige inzet voor het milieu, de dieren en de inwoners van Koggenland draagt kinderburgemeester Dex Beemsterboer (11 jaar) zijn werk over aan een opvolger. ‘Het is goed dat kinderen zich ook uitspreken, niet alleen volwassenen’, zegt hij. ‘Kinderen kijken met een andere blik naar de wereld.’ Hij zegt het eerlijk: toen hij begon als kinderburgemeester van gemeente Koggenland wist hij niet precies wat het allemaal zou inhouden. Dex: ‘De vorige kinderburgemeester gaf een presentatie op mijn school in Obdam. Zij vertelde vooral over de projecten die ze met de kinderraad had gedaan in het afgelopen jaar. Dat sprak me meteen aan, daarom heb ik me aangemeld voor de kinderraad. Maar dat er nog zoveel bij kwam kijken, wist ik niet.’ Niet verlegen Want hij werd als kinderburgemeester ook uitgenodigd om bijvoorbeeld een technologiezaal in de nieuwe bibliotheek te openen. Om een sport- en spelmiddag in een verzorgingstehuis op te luisteren. En om op de nieuwjaarsreceptie van de gemeenteprijzen uit te reiken aan de Koggenlanders van het Jaar. ‘En op de Dodenherdenking heb ik een gedicht voorgedragen. Dat vond ik wel spannend, je wilt je natuurlijk niet verspreken. Het was allemaal wel erg leuk, ook het praten met mensen en handjes schudden. Je moet niet verlegen zijn als je kinderburgemeester wilt worden, dat heb ik wel gemerkt.’ Samen alles zelf doen Dex heeft zich, samen met de kinderraad, afgelopen jaar ook ingezet voor de dieren. Ieder jaar werkt de kinderraad aan een project. Dit jaar koos de kinderraad het thema dieren. Met een fancy fair, met allemaal leuke spelletjes, hebben ze geld opgehaald voor Wildopvang De Bonte Piet en Dierenambulance Hoorn. ‘Alles hebben we zelf bedacht en geregeld, van het ontwerp en de verspreiding van de flyers tot het meehelpen bij het schminken. Daarom waren we extra trots dat we een mooie cheque konden overhandigen aan onze twee goede doelen.’ De kinderburgemeester had ook wat nieuwe ideeën voor de gemeente Koggenland. Speeltuinen voor grotere kinderen, bijvoorbeeld. ‘Veel speeltuintjes zijn voor kleine kinderen. Voor kinderen van mijn leeftijd is dat niet leuk. Wij willen liever een groter klimtoestel of een tokkelbaan. En als we toch bezig zijn: waarom zijn er geen speeltuinen voor grote mensen? Iedereen moet toch meer bewegen om gezond te blijven?’ Extra leuke schooldag Maar kinderburgemeesters doen echt wel meer dan lintjes doorknippen en gedichten voordragen, vertelt hij. ‘Eens per jaar wordt een dag speciaal voor kinderburgemeesters georganiseerd in Den Haag. Daar kwam ik meer dan honderd collega’s tegen. Er werden workshops georganiseerd, bijvoorbeeld over veiligheid, over slimme keuzes maken of over omgaan met geld. Het leek op een schooldag, maar dan extra leuk.’ In Nederland hebben 160 gemeentes een kinderburgemeester, en dat worden er steeds meer. Een goede zaak, volgens Dex. ‘Het is goed dat kinderen zich ook kunnen uitspreken, niet alleen volwassenen. Wij kijken toch op een andere manier naar de wereld. Het is goed als onze mening wordt gehoord.’ Einde van een jaar In tegenstelling tot de grote-mensen-burgemeester blijft een kinderburgemeester maximaal een jaar aan. Dex neemt dus afscheid van zijn taak als junior burgervader. Jammer, vindt hij. ‘Ik heb heel veel geleerd. Maar goed, ik zit nu in groep 8 en de kinderburgemeester is altijd iemand uit groep 7. Elk jaar komt er een nieuwe kinderraad, die dan ook weer een nieuwe kinderburgemeester uitkiezen.’ Nu hij heeft geproefd aan het werken voor de gemeente, denkt hij aan een loopbaan in het gemeentebestuur of de politiek? Dex weet het nog niet. ‘Acteur lijkt me ook leuk. Of chefkok.’

Paarse en rode salvia, nog wat herfstbollen, Oost-Indische kers: zelfs aan het einde van het tuinseizoen groeit en bloeit er nog van alles in de tuin van Esther Ritman. Jammer genoeg groeit het onkruid ook goed op vruchtbare klei achter de dijk van Venhuizen. Gelukkig, ze krijgt hulp van twee tuinhelden om haar tuin goed bij te houden. ‘Een confetti-tuin’ noemen haar vrienden de tuin van Esther. Weinig gras of tegels, maar vooral groen en veel bloemen, die bijna het hele jaar voor kleur zorgen. “Toen ik het huis negen jaar geleden kocht, was de tuin wat donkerder door sparren, maar de contouren en de structuur was er al. Ik ben lekker aan de slag gegaan met veel bloemen en bloeiende planten. Licht en kleur wilde ik creëren. En ik doe het allemaal zelf.” Elke dag tuinieren Tijdens covid moest Esther, net als zoveel mensen, meer thuis werken. De tuin had de tijd van z’n leven. “Ik heb een nieuw bloemenperk aangelegd, achterin, en nog meer nieuwe bloemen geplant. Veel werk? Absoluut, ik denk dat ik elke dag in de tuin zou kunnen werken en dan is het nog niet af.” Maar elke dag tuinieren zit er helaas niet in. Esther werkt tegenwoordig als uitvaartondernemer en ze is schrijver van levensboeken. Haar werk heeft pieken en dalen, soms is het juist druk als de tuin veel aandacht vraagt. “Afgelopen voorjaar zag ik dat de haagwinde m’n bloemenperk aan het wurgen was, nadat ik daar een paar weken niet had gewerkt. Ik besloot om daar dan maar een zithoek te maken, met de stenen die ik nog had. Maar hoe kon ik dat in mijn eentje doen? En hoe moest ik de rest bijhouden? Ik heb artrose in mijn handen, dus knijpende bewegingen of het bedienen van zware apparaten gaat niet altijd. Soms doet werken in de tuin teveel pijn.” Ninja in het onkruid Via Vrijwilligerspunt Westrfriesland vond ze twee tuinvrijwilligers, ze noemt ze haar ‘tuinpatser’ en ‘tuinninja’. “Michel kwam bij me langs en liep een rondje met me door de tuin. Hij zag dat ik al een frees had gehuurd om dat overwoekerde bloemperk aan te pakken. ‘Dat ga ik voor je doen’, zei hij. De week erna heeft hij dat gedaan. Een zandlaag erop, ik heb er later een tuinkleed op gelegd, en ik was in elk geval van dat onkruid af. Hij heeft nog geen tijd gehad om de klinkers erin te leggen, want hij heeft het ook druk. Wie weet word ik zelf nog creatief.” En haar tweede tuinvrijwilliger is een echte tuinninja. “Bij de kennismaking gingen haar handen al naar het onkruid”, zegt Esther. ‘”Thea heeft dat gewoon in zich. We hebben samen de mooie planten in de tuin gezet die ik van mijn zus had gekregen toen ze ging verhuizen. En ze is regelmatig langs geweest om onkruid te wieden. Het liefst werk ik met haar mee, als dat uitkomt en de artrose geen roet in het eten gooit. Dan praten we tijdens het werk over de planten en de andere tuinen waar Thea werkt. We wisselen ook planten uit, heel leuk.” Samen aan de slag De lente en de zomer zijn drukke tijden voor mensen met een tuin, maar inmiddels gaan we richting winter en wordt alles wat kaler en stiller. Nee hoor, niet bij Esther. “Zelfs nu bloeit er nog van alles”, vertelt ze. “En als ik, zoals afgelopen weken, druk ben geweest met mijn werk, mis ik mijn tuin echt. Ik voel dat ik het nodig heb om buiten bezig te zijn, mijn handen in de aarde te steken. Gelukkig komt Thea vanmiddag. Er is nog heel wat te doen, dus fijn dat we weer lekker samen aan de slag gaan.” Hulp Dichtbij Wil jij ook tuinvrijwilliger worden? Kijk op de vacaturepagina van onze afdeling Hulp Dichtbij en meld je aan als vrijwilliger. Bellen kan ook: 0229-216499 of stuur een mail naar [email protected] .

Vrolijke mensen, mooie winkel, leuke spullen, gezellig contact met de klanten én met de collega’s: Maaike heeft genoeg redenen om elke week als vrijwilliger te werken bij kringloopwinkel Dromehof in Zwaag. En bovendien: elke werkdag komt ze weer met iets leuks thuis, vertelt ze. ‘Deze kandelaar, moet je kijken. Perfecte decoratie voor een feestje binnenkort.’ Je valt van de ene verbazing in de andere als je een rondje door kringloopwinkel Dromehof loopt. Rijen boeken staan netjes in de kast, in de stellingkasten erachter servies, glazen, knutselspullen, elektrische apparaten, koekblikken, knuffels, potten en pannen, allemaal netjes gesorteerd. En op de tweede verdieping: rijen met kledingrekken, allemaal netjes en zo goed als nieuw. In lage kasten staan pumps, gympen, laarzen, noem het maar op. ‘Iedereen kan hier winkelen’, vertelt vrijwilliger Maaike. ‘Als ik een dag aan de kassa werk, zie ik de hele samenleving voorbijkomen. Sommige mensen komen elke week, even kijken of er nog iets voor ze bij zit. Een moeder en dochter kwamen laatst samen winkelen, voor een paar tientjes gaan ze met tassen vol nieuwe kleding weer naar huis. Ouders kopen hier speelgoed voor hun kinderen.’ Gezellig samen De medewerkers weten inmiddels wat goed werkt in de winkel, en wat niet. ‘In de zomer zorgen we ervoor dat we voldoende emmers, strijkplanken, borden, theedoeken, bestek en pannen hebben. Jongeren die op kamers gaan omdat ze gaan studeren, kunnen dan voor weinig geld alles inslaan wat ze nodig hebben. En richting december zetten we alle bordspellen voor in de winkel. Dit is het seizoen van lekker binnen samen spelletjes doen, en die koop je hier voor een prikkie.’ Spierballen welkom Achter de winkel worden alle binnengekomen goederen gesorteerd. Er zijn een paar stelregels: alles wat vies of kapot is, gaat niet de winkel in. ‘Laatst vonden we een kunstgebit, dat hebben we ook weggegooid. Ja, de gekste dingen kom je tegen’, zegt de medewerker die aan het uitzoeken is. Stapels kleding wachten erop om gesorteerd te worden. ‘We hebben een medewerker die dat heel leuk vindt. Zij zorgt ervoor dat de kledingafdeling zo netjes is. Maar ze kan wel een collega gebruiken. Hier komen we ook de mooiste dingen tegen, sommige kleding met de prijskaartjes er nog aan.’ Ook medewerkers (met spierballen) voor de ophaaldienst zijn van harte welkom, net als kassamedewerkers voor het weekend. Iedere medewerker hier kent de verleiding: een boek wat ze niet kunnen laten liggen, een nieuw colbertje dat geweldig staat, leuk speelgoed voor de kleinkinderen. ‘Ik kom bijna elke werkdag met iets nieuws thuis’, zegt Maaike. ‘En rond de kerstdagen koop ik een stapeltje borden en wat extra bestek, als we veel eters verwachten. Vorig jaar kwam iemand die zeven gourmetstellen nodig had voor een kerstfeestje. Ja, waarom niet? Bij ons is dat niet duur.’ IJsjes uitdelen en een minibieb De opbrengsten van de kringloop gaan naar het goede doel: eenzame en hulpbehoevende ouderen. Dat regelt Dromehof allemaal zelf, vertelt oprichter Entenie Kleerekoper. ‘We bedenken activiteiten en voeren ze zelf uit, zoals ijsjes uitdelen bij een verzorgingshuis, een bingo-middag met mooie prijzen of een uitstapje.’ Maaike: ‘We maken mooie kerstpakketten en laatst hebben we een mini-bieb gemaakt voor een verzorgingshuis: een boekenkast met allemaal leuke boeken erin.’ Juist die acties voor het goede doel maken van Dromehof een bijzondere kringloopwinkel, zegt Entenie. ‘Je weet zeker dat er niks aan de strijkstok blijft hangen. We laten zien wat we doen en waar we voor staan. En dat zorgt ervoor dat mensen graag hun spullen bij ons wegbrengen en bij ons winkelen, ze weten dat het allemaal goed terecht komt.’ Word vrijwilliger bij Dromehof! Lijkt het je leuk om vrijwilliger te zijn bij Dromehof? Reageer dan op een van de vacatures! Klik hier voor alle vacatures.

‘Fundament’. Pieter van Maaren, waarnemend burgemeester van gemeente Koggenland, hoeft niet lang na te denken over welk woord voor hem het belang van vrijwilligerswerk beschrijft. “Ik denk dat vrijwilligerswerk zwaar wordt onderschat. Zonder vrijwilligers staat de samenleving stil.” Burgemeester Van Maaren is als we hem spreken nog maar vijf maanden aan het werk in gemeente Koggenland. Maar het is hem direct opgevallen: veel mensen doen hier vrijwilligerswerk. “Koggenland is samengesteld uit verschillende dorpskernen", zegt hij. “En daar zetten mensen zich met hart en ziel voor in. De dorpsraden, maar ook het ouderenwerk, de kerken, de sportverenigingen: de vrijwilligers zijn van onschatbare waarde. Dat is al jaren zo, maar er verandert wel wat. De mensen die zich hun hele leven lang inzetten voor één vereniging, de mastodonten van het vrijwilligerswerk, die verdwijnen. Jongere mensen willen graag in kortere projecten meedoen.” Samen sporten De waarde van vrijwilligerswerk moet niet worden onderschat. De burgemeester ziet het in alle aspecten van de samenleving. “Vrijwilligerswerk vormt de samenleving. Neem nou jongeren op een sportvereniging. Ze zijn lekker bezig, hangen niet op straat. Door de week moeten ze trainen, in het weekend spelen ze een wedstrijd, en daarna rollen ze moe hun bed in. Bovendien leren ze samen spelen en samenwerken met allerlei mensen. Jong, oud, verschillende opleidingen, verschillende achtergronden; iedereen komt bij elkaar op de sportvereniging. En zo’n vereniging kan bestaan dankzij al die vrijwilligers die zich ervoor inzetten.” De burgemeester weet waar hij over praat. Hij heeft vier kinderen, dus hij heeft de nodige sportshirts gewassen, teams naar uitwedstrijden vervoerd en kantinediensten gedraaid. “Dat is me met de paplepel ingegoten, mijn ouders hielpen ook overal mee. Ik kom uit een klein dorp, daar is dat toch gebruikelijker. En ik zie dat dat hier in de dorpskernen ook zo is. Mensen zetten zich vanzelfsprekend voor elkaar in.” Ga bij een club! Vrijwilligerswerk kan ook een mooie manier zijn om in een nieuwe woonplaats te aarden, ziet de burgemeester. “Aan nieuwkomers in onze gemeente adviseer ik dat ook: ga bij een club, sluit je aan bij een kerk of een vereniging. Doe mee. Dan leer je de taal en de cultuur pas echt kennen.” Want laten we vooral niet uit het oog verliezen waar het in de samenleving om gaat, zegt de burgemeester. “Uiteraard zijn stenen belangrijk, plekken om te wonen, een opleiding volgen enzovoort. Maar de mensen die iets voor elkaar over hebben, maken de samenleving. En dat is bij uitstek wat vrijwilligers doen. Ze zorgen voor een spelletjesmiddag in het verzorgingstehuis, ze coachen een sportteam of bieden kinderen na schooltijd een warm welkom. Dat netwerk van vrijwilligers vormt het fundament, zonder vrijwilligers staat de samenleving stil.”

Urmie, kun je me helpen met deze brief? Kun je een bezwaarschrift voor me opstellen? Heb jij misschien meubels voor mij? Of een baan? Iedereen weet dat Urmie Seedorf altijd wil helpen. In 2017 richtte ze een stichting op, AyúdaMe, en nu helpen haar vrijwilligers en zij elk jaar zo’n vijfhonderd mensen. "Het is heel simpel: iemand vraagt of we kunnen helpen, en wij doen dat. Of we verwijzen ze door." Maatschappelijke organisaties en kerken uit de regio, allemaal weten ze AyúdaMe te vinden als er hulp nodig is. “En mensen bellen ook rechtstreeks, die hebben mijn nummer gekregen via vrienden of hulporganisaties. De telefoon rinkelt non stop, ook midden in de nacht word ik wel eens gebeld. Met allerlei hulpvragen, je kunt het soms zo gek niet verzinnen. Een voorbeeld is dat mensen die vanuit een opvanghuis naar een eigen woning verhuizen, hulp vragen bij het inrichten van hun huis. Zij hebben niks, krijgen een klein budget om de woning in te richten en dat is vaak al op als de vloerbedekking erin ligt. Met de spullen die wij van donateurs krijgen, maken onze vrijwilligers van een huis een thuis. Die spullen krijgen we gedoneerd van particulieren en bedrijven. Nu hebben we van een beddenzaak dertig boxspring-bedden aangeboden gekregen. De komende week gaan we die bij mensen neerzetten die dat echt goed kunnen gebruiken.” Bus maakt overuren Jammer dat de nieuwe bus van AyúdaMe niet op de foto kan, vindt Urmie. Want die bus speelt een grote rol bij het werk. “Mensen met een krap budget die via Marktplaats gratis meubels of spullen kunnen ophalen, hebben niet altijd vervoer. Dan komt onze bus met chauffeur te hulp. Hoe krijg je alle spullen naar het grof vuil? Of de meubels naar je nieuwe huis? Ja hoor, daar is de bus voor. We maken flink wat kilometers!” Sommige hulpvragen blijven Urmie verbazen. “Kun je mijn begrafenis regelen, was een keer de vraag. En dat kan. En iemand vroeg: heb je een baan voor me? Had ik toevallig net die ochtend iemand gesproken die een restaurant in het centrum van Hoorn heeft en hard op zoek was naar hulp.” Toeval bestaat niet, zegt Urmie. “Iemand heeft een koelkast nodig, een dag later krijg ik een telefoontje van een donateur die een koelkast aan ons wil geven. Dat gebeurt vaker. Mooi he?” Ontfermen En wat denk je van de maaltijdservice? De man van Urmie werkt bij een take-away-restaurant, op zondag kan hij meenemen wat niet is verkocht. Dat verdeelt Urmie in portiebakjes en op maandag brengt ze het rond. Zo helpt Stichting AyúdaMe dag in dag uit allemaal mensen, ongeveer vijfhonderd mensen per jaar. Prachtig, maar waarom doet Urmie dat? “Het is me met de paplepel ingegoten. Mijn moeder is net zo. Ze woont in Suriname en is daar ook altijd in touw om mensen te helpen. En wat je ziet, doe je na. En natuurlijk heeft het met mijn Christelijke achtergrond te maken. Heb je naasten lief, is me geleerd. Maar ik noem het liever: ontferm je over je naasten. Want liefde, dat zijn maar woorden. Door je over iemand te ontfermen, iemand echt te helpen, laat je zien wat liefde is.”

De agenda van Gerard van den Hengel, (inmiddels voormalig) burgemeester van gemeente Opmeer, is helemaal volgepland. Niet alleen met vergaderingen en werkbezoeken, ook met vrolijke activiteiten zoals het Timmerdorp en de Gabberweek. “Ongelofelijk veel vrijwilligers in onze gemeente zetten zich in voor al die mooie evenementen en activiteiten. Ik denk dat bijna iedereen die hier woont, ergens aan meedoet.” Het belang van vrijwilligerswerk voor gemeente Opmeer? Gigantisch, als je het Gerard van den Hengel vraagt. “Er worden hier zoveel activiteiten georganiseerd, daar ben ik diep van onder de indruk. Niet alleen de kermis, want dat heeft elke Westfriese gemeente wel, heb ik geleerd toen ik hier kwam wonen. Maar wij hebben ook de Gabberweek, de Tour de Fris en het Huttendorp.” Wie niet in Opmeer woont, heeft misschien meer uitleg nodig. Gabberweek? “Een week lang allemaal activiteiten voor kinderen en jongeren, in de voorjaarsvakantie. Excursies naar Texel, naar AZ of naar een speeltuin, maar ook muziekles en creatieve activiteiten. Allemaal georganiseerd door vrijwilligers.” De Gabberweek is zo’n groot succes, dat het vorig jaar ook voor senioren werd georganiseerd. De burgemeester heeft er zelf aan deelgenomen: “Ik heb als buschauffeur meegeholpen om mensen van de ene naar de andere activiteit te brengen. De stemming was opperbest, het leek wel een schoolreisje.” Deelnemer wordt leiding Tour de Fris, ook zoiets. Toen Westfriese jongeren negatief in de pers kwamen, bedachten vrijwilligers een activiteit om te laten zien dat tieners echt wat positiefs kunnen neerzetten. “Dat is een lange fietstocht,” legt de burgemeester uit, “van vijfhonderd of zeshonderd kilometer, met onderweg allerlei leerzame excursies. Elk jaar kiezen ze een andere bestemming. Het wordt heel strak georganiseerd.” Geldt ook voor het timmerdorp, hoogtepunt van de zomervakantie, waar kinderen hun eigen hut timmeren van oude houten pallets. “En het mooie is: kinderen die groter worden, gaan als leiding meehelpen. En later gaan ze zelfs in de organisatie zitten. Tot ze zelf kinderen hebben, die weer meedoen met timmerdorp.” Professionele vrijwilligers Serieus, elk moment van het jaar is er wel wat te doen. Wat denk je van het Jazzfestival in Aartswoud? De concerten en voorstellingen in de kerkjes van Wadway en Aartswoud? De museumboerderij in Hoogwoud? Het rundveemuseum in Aartswoud? Van den Hengel: “En dan hebben we het nog niet gehad over de voetbalverenigingen, de carnavalsfeesten, de activiteiten die de Zonnebloem organiseert voor ouderen, de zangkoren, de toneelgroepen. Allemaal dankzij ongelofelijk veel vrijwilligers, die dat uiterst professioneel organiseren, voorbereiden, uitvoeren en achteraf weer opruimen. Hier wordt zoveel georganiseerd, dat ik soms het gevoel heb dat bijna iedereen die hier woont, wel ergens vrijwilligerswerk doet.” Fijn, want die evenementen zorgen voor verbinding in de dorpsgemeenschap, merkt de burgemeester. “Tijdens het dorpsdiner zaten we met achthonderd Opmeerders aan tafel. Iedereen is welkom, niemand uitgezonderd. Ook als je budget niet toereikend is of als je nieuw bent in de gemeente Opmeer of in Nederland: iedereen kan meedoen.”