Post | februari 2022 | Doe es gewoon vrijwillig | 3 min lezen

Marianne helpt als mentor bij zorgkwesties

Marianne Meyles is al jaren mentor van twee cliënten in Wognum, via de Stichting Mentorschap Noordwest en Midden. ‘Dit vrijwilligerswerk betekent een flinke verantwoordelijkheid, maar iedereen verdient iemand die z’n belangen behartigt.’

Mensen met een ziekte of beperking die niet goed voor zichzelf kunnen opkomen, hebben een wettelijk vertegenwoordiger nodig die hun belangen behartigt. Meestal doen familieleden dat, maar als die er niet zijn of het niet kunnen, springt de Stichting Mentorschap in. Dat is een landelijke organisatie met regionale afdelingen zoals in West-Friesland, die voor hun cliënten mentoren vindt, zoals Marianne Meyles. ‘Als mentor ben je adviseur en vertrouwenspersoon voor alle persoonlijke zaken. Je helpt bijvoorbeeld te bepalen, als iemand ziek wordt, welke medische behandeling wel en welke niet wordt ingezet. Een flinke verantwoordelijkheid, ja, waarbij ik vooral de belangen van de cliënt vertegenwoordig. De wensen en behoeften van mijn cliënt zijn het uitgangspunt.’ Marianne is al jaren mentor van twee cliënten in Wognum met een verstandelijke beperking, die allebei in een instelling wonen. ‘Als mentor spreek ik ze regelmatig, en voor de zorg ben ik het aanspreekpunt voor mijn cliënten. Met de persoonlijk begeleider overleg ik bijvoorbeeld over hoe het reilt en zeilt.’

Mobieltje

Een voorbeeld: een van de cliënten wil graag een mobiele telefoon. ‘Hij vindt dat prachtig, hij houdt van alles met knopjes. Maar zijn niveau is niet hoog, en die mobiele telefoon kan ook een risico zijn. Samen met de persoonlijk begeleider komen we dan tot een besluit: telefoon of niet, wat voor toestel, welk abonnement, hoe gaan we dat aanpakken?’ Een andere cliënt krijgt gedwongen medicatie. ‘Het is in haar belang dat ze die medicatie krijgt. Elk jaar moet daar een rechtelijke machtiging voor worden afgegeven, en bij dat proces vertegenwoordig ik haar.’

‘Ga maar weg’

Het contact met de cliënten is niet vanzelfsprekend, vertelt Marianne. ‘Een van de cliënten wilde geen mentor, hij wilde me niet zien. "Ga maar weg", zei hij in het begin. Maar ik bleef elke twee weken of elke maand langskomen. Na verloop van tijd is hij ontdooid, we hebben nu goed contact. Daar blijkt maar uit dat de benadering van de cliënten van groot belang is, het is niet meteen gezellig en makkelijk. Aan de andere kant: mijn andere cliënt is heel open en enthousiast, dat kan ook. Je moet als mentor ook flexibel zijn en afstemmen op wat je cliënt wil. Zelf hou ik van buitenactiviteiten, maar mijn cliënt zit liever binnen. Dan bedenken we wat anders, we koken nu af en toe samen.’

Stugge samenwerking

Inmiddels heeft Marianne als regio-ondersteuner ook 25 andere mentoren onder haar hoede. Ze hebben regelmatig telefonisch contact en ze ondersteunt ze bij vraagstukken. ‘Ik ben erg tevreden met de begeleiding vanuit de instelling waar mijn cliënten wonen, maar van andere mentoren hoor ik ook wel eens verhalen dat de samenwerking erg stug verloopt, of dat de begeleiding totaal anders denkt over de juiste zorg voor een cliënt dan een mentor. Dat is lastig, daar moet je dan met elkaar uit zien te komen.’

Meebewegen

Welke eigenschappen heeft de ideale mentor? Flexibiliteit, zegt Marianne. ‘Je moet meebewegen met je cliënt. Een achtergrond in de zorg is een pre, of ervaring met mantelzorg. Je moet wel een beetje de weg weten in de wereld van de zorg. De coördinator zorgt voor de juiste match tussen cliënten en mentoren, en via de stichting krijgen we basistrainingen over zaken zoals rapporteren en overleggen, en speciale thema-trainingen. Kun je openstaan voor mensen en heb je veel geduld, dan is dit prachtig vrijwilligerswerk. Je leert er veel van, en je betekent echt iets voor je cliënt. Iedereen verdient iemand die zijn belangen behartigt, als je dat zelf niet kunt.’