‘Fijn om te praten met mensen die weten wat je meemaakt’

Ze weet nog precies hoe ze zelf voor het eerst bij inloophuis Pisa binnenkwam: als een verloren vogeltje. Inmiddels doet Mariska Verhaar hier al vijf jaar vrijwilligerswerk. ‘Vooral het lotgenotencontact is waardevol. Praten met mensen die precies weten hoe je je voelt, zorgt voor erkenning en herkenning.’

Mariska Verhaar is genomineerd voor Vrijwilliger van het Jaar 2021 van Hoorn.

Mariska kende Pisa, het inloophuis voor mensen met kanker en hun naasten, eerst als bezoeker. ‘Mijn dochter was erg ongerust over mij omdat ik ziek was. Ze durfde bijvoorbeeld niet naar school, omdat ze me niet alleen wilde laten. Via haar school kwamen we bij Pisa terecht, waar zij in een groep met andere kinderen kon praten over wat ze voelde en meemaakte. Die herkenning was heel fijn. En toen ik weer kanker kreeg, kwam ik dus ook bij Pisa over de vloer.’

Gevoel voor humor

Iedereen met kanker is hier welkom, net als familie, vrienden en andere naasten. Veel mensen denken dat het kommer en kwel is achter de voordeur. Ze konden er niet verder naast zitten, zegt Mariska. ‘Natuurlijk hebben we hier te maken met verdrietige mensen. Maar zelfs als je erg ziek bent, kun je daar niet de hele dag mee bezig zijn. Juist die groep maakt de hardste grappen. Humor is heel belangrijk. Ik denk dat met elkaar lachen te maken heeft met overlevingsdrang.’

Luie moeder?

Gek genoeg begint het verwerken bij mensen vaak als de behandeling achter de rug is, merkt Mariska. ‘Tijdens de behandeling ga je van afspraak naar afspraak, je wordt zo’n beetje geleefd. Daarna dringt het tot je door wat je allemaal hebt meegemaakt. Terwijl je omgeving denkt dat het wel zo’n beetje klaar is, ga je je realiseren dat je leven ingrijpend is veranderd. Dan is het fijn als je met mensen kunt praten die weten wat je meemaakt. Ik hield bijvoorbeeld na mijn kanker lang last van moeheid. Ik zag andere ouders van alles doen met hun kinderen en ik had er de puf niet voor. Toen ik ging praten met lotgenoten, bleek ik geen luie moeder te zijn, maar ik had chronische vermoeidheid, een gevolg van de behandeling tegen kanker.’

Tien keer hetzelfde

Pisa maakte zo’n groot verschil voor Mariska, dat ze zich hier als vrijwilliger wilde inzetten. Ze begon als gastvrouw. ‘De gastheren en gastvrouwen in Pisa zorgen elke dag voor koffie en thee voor bezoekers, en een luisterend oor. Elke gastheer of gastvrouw heeft een opleiding van drie dagen achter de rug, om gesprekstechnieken te leren. Zo leer je om open een gesprek te voeren en vooral niet bang te zijn om je kwetsbaar op te stellen. En we kunnen goed luisteren. Als iemand voor de tiende keer hetzelfde verhaal wil vertellen, dan is dat prima.’

Kat uit de boom

Na een paar jaar werd Mariska assistent-coördinator en ze begeleidt drie lotgenotengroepen. En dat voor iemand die liever de kat uit de boom kijkt. ‘Het was al een drempel om bij Pisa binnen te lopen en door dit vrijwilligerswerk leer ik ook om meer op de voorgrond te treden. Dat is te danken aan de begeleiding van Wiek Luza, de vorige coördinator, die bij alle vrijwilligers verborgen talenten naar boven wist te halen. Dankzij haar durf ik bijvoorbeeld presentaties te geven, en dat zou ik een paar jaar geleden nooit hebben gedaan.’

Samenwerken

Het mooiste aan het vrijwilligerswerk bij Pisa? ‘Sommige mensen zie ik binnenlopen en dan herken ik mezelf, hoe ik hier jaren geleden voor het eerst kwam. Ik was een verloren vogeltje. En als ik zie dat iemand zich na verloop van tijd beter voelt door hier te komen, zich open durft te stellen, dan geeft me dat veel voldoening. Maar of ik daar nou een prijs voor moet krijgen, dat weet ik niet. Natuurlijk ben ik vereerd dat ik ben genomineerd, maar we doen dit werk met een team vrijwilligers. Iedereen zet zich even hard in voor hetzelfde doel. Vrijwilligerswerk doe je niet in je eentje, dat doe je altijd samen.’

Stem op Mariska

Vind jij dat Mariska moet worden verkozen tot Vrijwilliger Hoorn 2021? Breng dan via vrijwilligersprijshoorn.nl je stem uit! Stemmen kan tot en met 9 december.