Ciska en Sabrina zijn dolblij met handige Jan

De verhuizing kwam eraan, maar zelf alle lampen demonteren en in het nieuwe huis weer ophangen ging Ciska en haar dochter Sabrina echt niet lukken. Ze riepen hulp in via Hulp Dichtbij van Vrijwilligerspunt. En daar was Jan. “De klus was zo geklaard en het was bijzonder gezellig. Zelfs onze hond vond ‘m aardig, en zij is de makkelijkste niet.”

Soms houden fysieke beperkingen in dat je klusjes die andere mensen bij wijze van spreken met een handje op hun rug doen, niet meer zelf kunt uitvoeren. Ciska kampt met COPD, ze heeft hartproblemen en haar benen laten haar soms in de steek. Tja, dan is een verhuizing een groot project, hoe blij je ook bent dat je kunt verhuizen. “Mijn moeder wees me op Vrijwilligerspunt”, vertelt Ciska. “Ik heb uitgelegd waar ik hulp bij kon gebruiken. Alle lampen in mijn huis moesten bijvoorbeeld worden losgeschroefd en in het nieuwe huis weer worden aangesloten. Dat kan ik zelf echt niet.”

Blaffen naar mannen

En daar was Jan. Hij kwam even kennismaken met Ciska en haar dochter Sabrina. Hij bekeek hoeveel werk het was en wist zelfs hond Cinna op haar gemak te stellen. “Als puppy heeft ze als zwerfhond in Portugal gewoond”, vertelt Sabrina. “Vooral mannen wantrouwt ze. Maar bij Jan was het snel goed. Hij gaf haar wat lekkers, ze heeft even geblaft en toen was ze rustig.”

In een paar uur werden alle lampen door Jan vakkundig losgekoppeld en in het nieuwe huis weer opgehangen. Eén lampje lukte niet: in de slaapkamer was het zo’n warboel van snoeren, dat Ciska hem aanraadde om dat maar te laten zitten. “Ik zet daar gewoon schemerlampjes neer, veel leuker.” Klap op de vuurpijl: Jan zag in de gang de kapstok nog op de grond staan. “Die heeft hij ook nog even opgehangen. Geweldig!”

Echt gezellig

Moeder en dochter zitten inmiddels in hun nieuwe huis. Ze zijn blij met de hulp van Jan. “Het was ook gezellig, het is een aardige vent. We hebben echt lol gehad.” Jan moest in de zomer een operatie ondergaan, dus hij was even niet beschikbaar voor klusjes. Maar hij heeft z’n nummer bij de dames achtergelaten. “Als er nog wat is, bellen jullie maar, zei hij. Vriendelijk hè?” Ciska weet nog wel een klusje. De muren in het nieuwe huis moeten nog worden geschilderd. “Dat gaan we eerst zelf proberen, maar misschien lukt het niet. Ja, het moet wél netjes! Dus dan schakel ik weer hulp in. Misschien bel ik Jan, misschien vraag ik of Vrijwilligerspunt nog een keer iemand voor me kan vinden.”

Op de foto: vlnr Sabrina en Ciska met hond Cinna